اغلب
رویایی عجیب و تاثیر گذار
به سراغم می آید ،
رویای ِ کسی که ، فقط او می داند ،
رطوبتِ پیشانی ِ رنگ پریده ام را
چگونه با اشک هایش ، دوباره تازه کنم
نگاهش شبیهِ نگاهِ تندیس هاست و
صدایش ، دوردست و آرام و بم
ومن همیشه از او و رویاهایش
تندیس می سازم ...
پی نوشتِ 1 :
این سرا ، تنها برایِ نوشتنِ طنزهایِ تلخ ، استوار گردیده است
پی نوشتِ 2 :
این جا وقت ، وقتِ رویاست
انگار می بینی و نمی بینی !!
انگار عاشقی و عشق نداری !!
پی نوشتِ 3 :
این جا اگر خواندی که عشق نیست ، پریشان مشو !!
این جا اگر دیدی که وفا نیست ، دلگیر مشو !!
این جا هر چه را دیدی ، بخوان اما به دل نگیر ...
سلام . سرایتان زیباست . خوش آمدید به آسمان بلاگ .
فقط می شود بگویید این حس آشنای من در این خانه از چیست ؟!
سلام ستاره بانو
هردو ِ ِ ما ساکن شرق دنیاییم مگه نه
هردوی ِ ما بنده ی یک خداییم مگه نه
این جا آمده ام تا هویتِ گذشته ام تَرَک بر ندارد
به جا آوردید ...
عالیست اگر هر آنچه خواندیم و دیدیم , به دل نگیریم ! آنوقت گذر زندگی برای خودمان چه ساده می شود ...
با همه اینها شما که از عشق تندیس می سازید , شک ندارم که هرگز نخواهید نوشت : اینجا از عشق خبری نیست ...
دستمال ِ سفیدی برداشته ام
و گرد و خاک ِ احساسم را می گیرم
همه چیز را تمیز کرده ام حتی روانم را
الا
گوشه ای از قلبم را
باید یک سندی باشد یا یک گواهی
برای اثباتِ عاشق بودنم
...
چه اسم جالبی!
سلام روانی گرامی
مسلما کسی که سر در خونه رو می بینه نه پریشان می شه نه دلگیر نه دل گیر
اصلا آدم هر چی روانی تر راحت تر و بی غل و غش تر
تبریک می گم پسر روانی
سلام ای عاقله ی مکرمه
جایی خواندم که رسول ( ص ) فرموده اند :
ما ماموریم که با دیگران به اندازه ی فهم و خردهایمان سخن بگوییم
بگذریم مقدسات را خرج ِ خزعبلاتِ خودم نکنم اما خوشحالم که رد پای ِ تو را حتی باد و باران
از کوچه ی دلم
آب و جارو نکرد !!
چه ادبی حرف میزنی! چیزی که من هیچ گاه نتوانستم! (الان خودمو کشتم مثلا
)
کوله پشتی ام را پر از توشه ی راه می کنم و می آیم تا
ادبیات را در محضرت تلمذ کنم
بر چشمانم پا گذاشتید بانو ...
سلام پسر روانی
با یک کلیک مهمانت شدم. ی حس آشنایی اینجا هست
دیرزمانی ست که بر سفره ی کلام و احساست مهمانم
اصلا من روانی ِ احساس ِ توام
خیرمقدم مقدادِ عزیز
باز می گویم : خوش آمدید اشنای قدیم . راست می گویید , هردوی ما اهل شرق احساسیم ...
خوشحالم که هویت خود را گم نکرده اید ...
و باز می گویم : سرایتان زیباست . عشق میهمان همیشگی این سرا و سرای دلتان .
باز هم می گویم که سپاس
و تو گویی مرا حق از می ِ عشق آفریدست
و به راستی اگر اقیانوس عشق در زندگی ام نبود
لاجرم در دریای ِ رخوت و ریا غرق می شدم
ممنون از اینکه عشق را به این سرا آوردید و سپاس از اینکه عشق را برای این سرا آرزو کردید ...
درود بر شما دوست گرامی..
از حضورتان بسیار متشکرم...
اما جسارتن میتونم بپرسم آیا همدیگرو میشناسی م ؟
سلام بر م ر ی م بانو
من کمی از هویتم را هَرَس کرده ام
اما مطءن باشید که عشق هنوز هم در وجودم باقی است
پیش از این هم در خدمتتان شاگردی کرده ام ...
می شود من هم طنزه های تلخ شما را بخوانم؟
سلام
قدمت را بر روی ِ چشم هایم می گذارم
پلک های ِ سنگینم را به دنیا می گشایی ، اگر که باشی و مرا بخوانی ...
دست نوشته های یک پسر روانی باید زیاد باشن قاعدتا
پس
چرا نیستن؟
اول راه است و من پاورچین پاورچین آمده ام
اما شما درست می فرمایید
قطعا دست نوشته ها زیاد هستند
در اینجا هم عشق را دیدم...هم وفاداری را...
شتابِ شعله چیدن از آذرخش ِ نگاهت و کلامت مرا وا می دارد به آنچه گفتی ...
سلام و خیر مقدم